bir özdemir asaf şiiri.

ceviz kırıyorlar, bakıyorum;
kabuğunu kırıyorlar cevizin.
ceviz çıkıyor..
sonra oyunlarına dalıyor çocuklar.

ben de bir ceviz alıyorum
cevizlerin içinden.
deniz çıkıyor benim cevizimden,
açılıyorum.

gidiyorum o ceviz kabuğunda,
çocukluğumun oyunsuz bahçelerinden.
bir akşam o çocuk oyununda
alnıma yazılan o hüzün denizinden.