bir iletisim araci.

karanlik gecelerin kadim dostu.

icinde her zaman icin ayri bir buyu,ayri bir gizem barindirdigini dusundugum bir cesit kitle iletisim araci.

am ve fm gibi frekansları olan bir müzik haber eglence kutusu. nostaljidir benim icin radyo daha bir sıcaktır daha bir güzeldir.

çoğu kişi için çağrıştırdıkları:
<bkz: alem fm>
<bkz: matrax>
<bkz: zeki kayahan coşkun>

<bkz: lafmacun radyo>

<bkz: slowtürk>
<bkz: radyo d>

bazen en iyi dostumuz olur .

benim ekmek paramdır. hayat tarzımdır.
o bensiz ben onsuz olamayız
biz çok sevişiriz kendisiyle. ama bazı yazarların iğrenç esprilerini duyar gibi oluyorum. "dikkat et anteni bir yerine kaçmasın."
merak etmeyin ben ona arkamı dönmüorum.:)

elektrikler kesildiğinde o sessiz ve mum ışıklı ortamda radyo dinlemenin tadı bir başkadır.

lounge 102.0 tadından yenmez..

<bkz: bibibirsıfıraltıyüzaltıradyotatlıses>

<bkz: lafmacun radyo>

<bkz: power türk>

<bkz: karmaturka>

içinde küçük adamlar olduğu düşünülen nesne.bu türlü bir inanışa sahip kahramanımızın acıklı hikayesi şöyledir.
''küçüktüm ve her küçük çocuk gibi benim de kafamda çözülmemiş sorunlar vardı.bunlardan kendimce en önemlisi radyonun nasıl çalıştığı idi.bu konuda kafamda birkaç teori vardı elbette.bunların içinde en önem verdiğim teori bana mahalle arkadaşım metin’in anlattığı bir teoriydi.bir gün metinle yaz sıcağında bir ağaç altında yatıp gökyüzünü seyrederken metin ‘’şşş adamım ( o zamanlarda birbirimize öyle seslenirdik) , biliyon mu radyonun içinde küçük adamlar varmış.şarkıları türküleri onlar söylüyomuş’’ dedi.şaşırmıştım.valla mı ? dedim.inan ki len babam söledi dedi.yemin et dedim.hemen ve tereddütsüz allah, kuran, ekmek çarpsın gibi şimdi tam hatırlamadığım kuvvetli bir yemin etti.bu yemin onu inandırıcı kılmıştı.hem babası neden yalan söylesin koskoca adam diye düşündüm.bu olaydan sonra içim içimi yemeye başladı.bir sabah bizimkiler çalıştıkları için ablamla evde yalnızken teyzemin almanya’dan getirdiği salonda duran koca radyonun başına gittim.içeride en az 50 tane küçük adam olmalıydı çünkü radyo baya bi büyüktü.işte o adamlar gece bizim gibi yatıp uyuyor sabah radyoyu açınca şarkılara başlıyorlardı.benden 5 yaş büyük ablamın yanına gitmeye konuyu bir de ona açmaya karar verdim.ama bu 2 riski içinde barındırıyordu.bir defa ablam potansiyeli anlarsa sizi fena kekler bunu tüm mahalleye anlatır bir de madara ederdi.2.si öğretici her şeyi bilen büyük abla pozlarına girmeye sizi ezmeye bayılırdı.bu ise karizmayı çizdirmek demekti.ama gene de yanına gittim.her zaman ki gibi benimle birlikte oynamak yerine kitap okuyordu.abla sana bi şey sorucam dedim.kafasını kitaptan kaldırmadan umursamaz şekilde ‘’soorr’’ dedi.bu radyo nası çalışıyo biliyor musun?’’ kafasını kaldırdı - gözlerinde parlayan ışığı hatırlarım hala- ve bana daha bunu bile bilmeyen küçük gerizekalı gel buraya der gibi baktı.olm dedi onun içinde küçük adamlar var onlar yapıyo .eğer metin’in anlattıkları olmasa buna hemen inanmaz beni kafaya aldığını düşünebilirdim ama hem bu olay hem de cevaptan sonra yanaklarımı sıkması beni inandırmıştı.o benim ablamdı ve bana yardım etmişti.hemen salona tekrar gittim.radyonun önüne arkasına baktım.arka tarafta 4 vida ile tutturulmuş daha sonra kontraplak olduğunu öğreneceğim, basit, deliklerle dolu bir tahta vardı.açabilir miyim diye düşündüm.içini açarsam o adamları görür belki bir tanesini cebime koyup metin’e gösterirdim.belki sınıfa bile götürürdüm.balkona gittim ve tornavida gibi bir şey aldım.bir vidayı gevşetmeyi başardım ama zor oluyordu.gevşeyen yere tornavidayı taktım ve tahtayı ittirmeye başladım ama kontraplak vidanın tuttuğu yerden çatladı.çok korktum.annem bunu görecek olursa beni oyardı.hemen evden çıktım hiç kimseye bir şey anlatmadım.akşama doğru eve geldim bizimkiler gelmemişti ve ablam hiç radyodan bahsetmiyordu demek ki görmemişti.o akşam annem ve babam eve birlikte geldi.kapıda tüm şirinliğimle annemin üzerine atladım sevdi yanaklarımdan öptü.üstünü çıkardı yatak odasına doğru gitmek için salona yöneldi.babam,ablam ve ben de arkasından gittik salonu geçerken durdu.radyonun örtüsü biraz yamuk duruyordu o kadar.ablam hemen atıldı.''anne radyo kırılmış'' dedi.bitiğim andı bu an.annem nasıl kırılmış dedi.''arkasına bak arkasına'' dedi ablam.babam da konuya dahil oldu yaklaştı.annem radyonun arkasını çevirince çatlayan yeri gevşek vidayı gördü.hanginiz yaptı bunu dedi ama çok kızgındı.ablam hemen valla billa ben yapmadım dedi ettiği yemin etkili olmuştu.bana döndüler yapmadım desem bi de yemin patlatsam mı diye düşündüm önce, ama sabıkalıydım zaten.hem yalan söylemekten de yargılanacaktım ki bu en ağır suçtu.gene de şansımı denemeye karar verdim.''ümit yaptı'' dedim.ümit karşı komşunun oğluydu.babam bu yalanı yemedi.gel dedi.yanına gittim oturdu beni dizlerinin üzerine yatırdı.şimdi dedi karnını dinliycem o bana söyler kimin yaptığını.karnımın beni ele vermemesi için dua etmeye başladım ki babam kafasını kaldırdı sen yapmışın karnından gelen sesler öyle söylüyor dedi.ağlamaya başladım.hikayeyi anlattım ağlayarak , içerdeki küçük adamlardan bahsettim.annemle babam güldüler yanlızca.ablamın '' evet kabul etmeliyim ki kardeşim bir denyo'' ile '' nası da kafaya aldım seni keko'' karışımı bir ifade ile bana baktığını gördüm.''

rtük ün "r" si ile ifade edilen şey!

' sevgili dinleyiciler trt istanbul radyosundan herekese iyi akşamalar ' cümlesinin hemen ardından güzel bir parça dinlemek ne kadar da güzel. geçmişi bugüne taşır, alıp götürür insanı uzak diyarlara.

"akşam olur mektuplar hasretlik söyler, zagrep radyosu'nda lili marlen türküsü"

http://player.play.it/...4.0.23&ur=1&us=1&id=878

www.radiofaceless.net nette yayın yapan radyolara güzel bir örnektir.