bazen yazdıklarıma bakınca kendi kendime sorduğum soru ikilisi. nedense hep ilk soruya evet cevabı veriyorum. sanırım megalomanım.

bakış açısına, bakan kişiye ve değişmez bazı gerçeklere göre değerler alan soru.

ether gibi uçucu olup iron head kung-fu çalışan keşişler gibi kafa atmak ve bu ikisini kombine ederek yazmak istemem beni yazar değil dangalak yapıyor kanımca.

hem sözlük yazarı ve hem de dangalağım. soru başlığına cevap verecek kadar da formattan yoksun, serin tutsun diye de tanga giyecek kadar embesilim. serin tutuyor tutmasına da, araya kaçıp rahatsız ediyor. hani var ya (şaşırma ünlemi! yeah beybi)!bu tip aşılamaz ve/veya esnek kaideler. millet am üstünde fındık kırarken, ben bu tip sualleri kendime sorarak tatmin oluyorum. hadi sordum diyelim. yanıtını da verdim. ee ne oldu şimdi?. megalomanlığımı dışa vurunca daha mı zeki oldum? ya da üst düzey yazar?.ben aslında bir hiçim ve hiç olduğum için böyle siktirik bir suale cevap veriyorum. aslında suali başlık halinde siz yazar musvettelerine sunmam veyahut suale cevap vermem dahi mallığımın naçizane göstergesi.

adını hatırlamıyorum. hatırlamak zorunda da değilim. bir asil ile bir varoş,aslan ile eşek misali köprüde karşılaşmış. burada adı geçen varoş nefi olabilir, emin degilim. olsa da zikime, olmasa da ekime kadar yolu var. şu saatten sonra dava açacak hali yok ya!

asil demiş ki;

asil; ben senin gibi paçoza yol vermem
varoş; ben veririm